Van onderhoudsman tot diensthoofd

We schrijven Valentijnsdag 1984 als Erwin Hochepied zich aanmeldt voor zijn eerste werkdag als onderhoudsman in vzw Onze Kinderen (nu Xplo campus Roeselare). Niet alleen in een andere (vorige) eeuw, maar in een totaal andere wereld : Jeugdzorg 'avant la lettre', als het ware. Toch zeker hier in Rumbeke.

'Als eerste aanwerving van (voormalig directeur) Paul Nieuwdorp en met mijn 24 jaar meteen ook de jongste nieuwe medewerker', zo herinnert Erwin zich. 'En in alle eerlijkheid ook een beetje tegen mijn gedacht, want vooral om mijn groot-moeder (die hier nog had gewerkt ) te plezieren'.

Ruim veertig jaar later trekt hij straks op 1 juli de deur achter zich dicht voor een welverdiend pensioen.

Een ziekenzaal waar alle zieke kinderen werden samengebracht, iedere dag die begon met 'taakjes' voor de kinderen (patatten jassen, stoep vegen, ruiten wassen, schoenen poetsen op woensdagnamiddag, enz.), aangesproken worden met meester Erwin, warm water enkel in de douches en niet in de keuken, welgeteld vier telefoons in heel de organisatie, typ-machines, fichebakken, enz.

'Ach, het waren andere tijden' glimlacht Erwin. 'En zo dramatisch was dat alles nu ook weer niet. Er was minder personeel, dus iedereen kende iedereen. Teams bestonden uit vier collega's. Men kwam bijvoorbeeld op van vrijdagavond tot maandagmorgen. Jongeren hadden hierdoor een duidelijke band met hun begeleider. En wie 'gestraft' was of geen werk had, draaide met mij mee in het onderhoud. Tot op vandaag heb ik trouwens af en toe nog contacten met jongeren die hier ooit in begeleiding waren. Men maakte toen ook minder onderscheid tussen begeleiders en niet-begeleiders.'

Goeie ploeg

Ooit begonnen als een 'one-man-band' stuurt Erwin intussen al enige tijd een groep mede-werkers aan. 'Stapsgewijs opgebouwd tot een goede ploeg', zo vertelt hij. 'Want dat krijg je niet zomaar. Een kwestie van ertussen te staan en hen zoveel als mogelijk in de zaken te betrekken, maar anderzijds toch duidelijk te zijn als baas. Niet altijd makkelijk, maar zo werkt het.'

De fijnste momenten waren het uitwerken van grote projecten: van het klaarzetten van een rijhuis in Roeselare voor dagcentrum de Trompet in 1984, via het realiseren van de DkS en de vele verbouwingen (Freem/Klinket, Log-in, Kenter, enz.) doorheen zijn traject, tot heel recent de facelift in het administratief gebouw. 'Autonoom kunnen werken binnen een budget en er ook nog eens in slagen om - tot eenieders verrassing - dat extraatje te voorzien. Daar doe ik het voor. Of zeg ik nu al : daar deed ik het voor!' zo besluit hij.